Εν αιθρία

• 
• 

Λεπτομέρειες

Εμφανίσεις: 6688

Τον Αύγουστο του 1970 βρέθηκα στη Στοκχόλμη, για να παρουσιάσω το πρώτο μου βιβλίο. Η οργάνωση της εκδήλωσης ήταν εκ των ενόντων και αυτό σήμαινε πως δεν υπήρχαν λεφτά για ξενοδοχείο. Όμως έπρεπε να βρεθεί κάποιο κατάλυμα. Και ο μόνος χώρος δωρεάν διαμονής που βρέθηκε ήταν σε μια κατάληψη. Ρώτησα τον φίλο μου που έμενε εκεί κατά πόσο σίγουρη ήταν αυτή η κατάληψη, γιατί τα χαρτιά μου δεν ήταν αυτά που θα έπρεπε και στην Ελλάδα η χούντα ανθούσε.

Και η απάντησή του με άφησε ενεό: «Είναι μια νόμιμη κατάληψη στο πλαίσιο της στεγαστικής πολιτικής του δήμου. Όπου υπάρχει ακατοίκητο σπίτι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, θεωρείται πως ο ιδιοκτήτης δεν το χρειάζεται πια. Και η κατοικία είναι πάνω απ’ όλα ανθρώπινο δικαίωμα. Το ίδιο ισχύει και για τα χωράφια. Αν δεν τα καλλιεργείς, τα παίρνει ο γείτονας ή ο παραγείτονας. Η γη δεν είναι εμπόρευμα. Έχει αξία χρήσης και παράγει πλούτο».

Περίμενα η κατάληψη να ήταν κανένα ερείπιο. Ήταν μια μεγάλη βίλα με μεγάλο κήπο και μια πισίνα άδεια. Έμεναν καμιά δεκαριά άτομα και ένα ζευγάρι με ένα μωρό. Οι περισσότεροι φοιτητές. Όλα πεντακάθαρα και σε άψογη τάξη. Η ατμόσφαιρα εγκάρδια και όλοι τους είχαν μεγάλο ενδιαφέρον για την Ελλάδα. Λειτουργούσαν σαν κοινότητα και οι δουλειές ήταν μοιρασμένες. Φυσικά δεν έλειψε και η γενική συνέλευση και κλήθηκα να πάρω μέρος και εγώ. Όποιος έμενε στο σπίτι, έστω και λίγο καιρό, αποκτούσε τα ίδια δικαιώματα με τους άλλους.

Η κουβέντα ήταν γύρω από την οικολογική οργάνωση του σπιτιού. Και στο τέλος υπήρχε μια γενική οδηγία, να μην πετάμε μπουκάλες και εφημερίδες στα σκουπίδια, γιατί είναι πρώτες ύλες που ανακυκλώνονται. Επίσης να κοιτάμε πάντα τα προϊόντα που αγοράζονται να είναι οικολογικά και όχι από χώρες που έχουν δικτατορία. Όλα αυτά τα παραπτώματα τα είχα κάνει εγώ, γιατί η πολιτικοποίηση δεν μου είχε δώσει καμιά οικολογική συνείδηση.

Ας είναι καλά αυτά τα παιδιά. Από εδώ μυήθηκα στην οικολογία. Αλλά φυσικά, εκείνα τα χρόνια, δεν μπόρεσα να πείσω κανέναν. Απλά, μου βγήκε το κουσούρι πως πήγα στη Σουηδία, βρήκα μια γκόμενα και έγινα φυσιολάτρης. Κατά κάποιο τρόπο, αποστάτησα από τον επαναστατικό μαρξισμό-λενινισμό και πέρασα στους μικροαστούς.

Σήμερα η Σουηδία ανακυκλώνει το 99% των απορριμμάτων της. Ήδη από την πηγή γίνεται διαχωρισμός. Ακόμα και τα αποφάγια ανακυκλώνονται. Στην Ελλάδα το οικολογικό κίνημα δεν ευτύχησε. Οι λίγοι άνθρωποι που βρέθηκαν να έχουν γνώση του προβλήματος δεν βρήκαν μεγάλη απήχηση στην κοινωνία. Εν τούτοις ένα φωτάκι άναψαν. Ευθύνες βέβαια έχουν και τα κόμματα της Αριστεράς. Ποτέ δεν πήραν την οικολογία στα σοβαρά. Ο προσανατολισμός τους ήταν πάντα προς την εξουσία, την όποια εξουσία, και όχι στο χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας.

Μια οικολογική κοινωνία εκ φύσεως είναι αντιεξουσιαστική, γιατί λειτουργεί για την ευημερία των ανθρώπων. Και όπου τα οικολογικά κόμματα ή κινήματα γινήκαν εξουσιαστικά, στράφηκαν ενάντια στην οικολογία και έπεσαν σε ανυποληψία. Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι οικολογικός παράδεισος. Και γι’ αυτό δεν θα χρειαζόταν να ξαναανακαλύψουμε την Αμερική. Έτσι καλλιεργούσαν οι παππούδες μας έχοντας συσσωρεύσει σοφία αιώνων. Με τις σύγχρονες γνώσεις που έχουμε αυτή η εμπειρία θα μπορούσε να αποδώσει περισσότερο.

Αλλά γι’ αυτό χρειάζεται μια πολιτική βούληση, που να εμπνεύσει και να ενισχύσει τους ανθρώπους που θα πάρουν τέτοιες πρωτοβουλίες. Έχω συναντήσει ανθρώπους που έκαναν τέτοιες αξιέπαινες πράξεις και αντιμετώπισαν ανυπέρβλητες δυσκολίες. Είναι σαν να βρίσκονται υπό διωγμό. Αλλά επιμένουν. Και αυτό μάς δίνει ελπίδα. Όπως υπάρχουν και πολλά άλλα πράγματα που γίνονται σε όλη τη χώρα και τα αγνοούμε ελλείψει συντονισμού και δικτύων.

Να δώσω ένα παράδειγμα. Υπάρχει η Οικολογική Κίνηση Πάτρας (ΟΙΚΙΠΑ), που εκδίδει μια εφημερίδα που λέγεται «Εν αιθρία». Η έκδοση είναι περιοδική και έχει είκοσι έξι χρόνια ζωής. Η ίδια η Κίνηση φέτος κλείνει τα τριάντα της χρόνια. Εκτός λάθους, δεν νομίζω πως έχουμε αντίστοιχο φαινόμενο στην Ελλάδα. Η εφημερίδα δίνει πολύτιμες πληροφορίες για το περιβάλλον από όλο τον κόσμο και παράλληλα ασχολείται δραστήρια με τα τοπικά προβλήματα που έχουν σχέση με το περιβάλλον. Οι Πατρινοί φίλοι μου μού λένε πως η ΟΙΚΙΠΑ είναι ζωντανό κύτταρο της πόλης και έχει σημαντικό έργο.

Τέτοια πράγματα μας χρειάζονται σε κάθε πόλη. Να τους ευχηθούμε τα καλύτερα.

 

Αναδημοσίευση από την «Εφημερίδα των συντακτών»  12 Αυγούστου 2016.

Αρθρο του εικονιζόμενου Περικλή Κοροβέση

Μια πλατεία εν αναμονή

• 
• 

Λεπτομέρειες

Εμφανίσεις: 16086

Για το χώρο μεταξύ Αγίας σοφίας, Ηπείρου και Μακεδονίας είχε δοθεί μάχη πριν δέκα χρόνια με συγκεντρώσεις κατοίκων της περιοχής, παραστάσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο για να αποζημιωθεί η Εθνική Τράπεζα και να παραμείνει ως ανοικτός κοινόχρηστος χώρος. Η ΟΙΚΙΠΑ είχε με κάθε τρόπο, τότε, υποστηρίξει τον αγώνα αυτόν, που όμως, λόγω του μεγάλου τιμήματος (περί τα 3 εκατομμύρια ευρώ) δεν ευοδώθηκε. 

Έτσι παραμένει ως ανοικτός χώρος μόνο το επίμηκες τμήμα με τους μεγάλους ευκαλύπτους στις άκρες του, που παραχωρήθηκε δωρεάν σύμφωνα με τις πολεοδομικές διατάξεις,  δίπλα στο σουπερμάρκετ και το πάρκινγκ του που έγινε στη συνέχεια. Όμως, όπως μπορεί κανείς εύκολα να δει στις πρόσφατες φωτογραφίες μας, ο χώρος, που έχει αξιόλογο μέγεθος, ενάμισι στρέμμα περίπου, δεν έχει άλλη χρήση από επιπλέον πάρκινγκ για τους πελάτες του σουπερμάρκετ και τους επισκέπτες του ΙΚΑ του Αγίου Αλέξη που βρίσκεται δίπλα. Επιπλέον, όταν βρέχει λασπώνει και είναι δύσκολο να περάσεις από εκεί. 

Είναι ώρα πιστεύουμε να μπει στο πρόγραμμα για διαμόρφωσή του σε πλατεία με παιδική χαρά, διατηρώντας και κάποιες δεκάδες θέσεις πάρκινγκ στα κατάλληλα σημεία, μια και είναι απαραίτητο εκεί λόγω του ΙΚΑ. Ο καθαρισμός από σκουπίδια και ξερόχορτα είναι το πρώτο. Η κάλυψη των λακκουβών με κατάλληλο χώμα κάτι ακόμη που μπορεί να γίνει γρήγορα. 

Φυσικά, δεν προτείνουμε ασχεδίαστες βιαστικές λύσεις. Όμως μέχρι να γίνει μια σωστά σχεδιασμένη πλατεία με παιδική χαρά και χώρο πάρκινγκ εκεί, κάτι που μπορεί να στηριχθεί οικονομικά και μέσω κονδυλίων στο πλαίσιο των Ολοκληρωμένων Χωρικών Επενδύσεων, μπορούν μικρές απλές βελτιώσεις να τον κάνουν από τώρα χρήσιμο στους κατοίκους, ιδίως τα παιδιά της περιοχής. Αν μη τι άλλο θα είναι φόρος τιμής σε έναν από τους πιο δυνατούς αγώνες για τους κοινόχρηστους χώρους που δόθηκαν στην Πάτρα.

Γ. Κανέλλης

Ο φτερωτός κόσμος "Δακτυλίωση πελαργών"

• 
• 

Λεπτομέρειες

Εμφανίσεις: 14169

Εθνικό Πάρκο Μεσολογγίου-Αιτωλικού

Πραγματοποιήθηκε την 1^η Ιουνίου 2016 και για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά δακτυλίωση νεοσσών λευκών πελαργών (Ciconia ciconia) στο Εθνικό Πάρκο Μεσολογγίου-Αιτωλικού.

Για την υλοποίηση της διαδικασίας πραγματοποιήθηκε επίσκεψη σε τέσσερα χωριά της προστατευόμενης περιοχής που είχαν φωλιές. Από αυτές διαπιστώθηκε ότι είναι εφικτό να δακτυλιωθούν πέντε πελαργοί από δυο φωλιές στο χωριό Νεοχώρι. Οι νεοσσοί μάλιστα ήταν αρκετά μικροί ηλικιακά και ήταν σε πολύ καλή κατάσταση.

Για κάθε πελαργάκι τοποθετήθηκε στο πόδι του ένα ειδικό πλαστικό δακτυλίδι τύπου ELSA. Το δακτυλίδι διαρκεί εφ’ όρου ζωής και δίνει τη δυνατότητα να είναι εύκολα αναγνωρίσιμο για παρατήρηση από απόσταση με κιάλια ή με τηλεσκόπιο. Παράλληλα έγιναν οι απαιτούμενες μετρήσεις και καθαρίστηκαν οι φωλιές από διάφορα αντικείμενα. 

Σκοπός της δακτυλίωσης είναι η  μελέτη του είδους και συγκεκριμένα η παρακολούθηση των μετακινήσεων, η μετανάστευση και η αναπαραγωγή. Συνήθως τα πουλιά επιστρέφουν μετά τη μετανάστευσή τους στην περιοχή όπου γεννήθηκαν.

Στην ολοκλήρωση των δακτυλιώσεων συνέβαλαν η κ. Εύα Στετς, μέλος του Ελληνικού Κέντρου Δακτυλίωσης και μέλος της Επιστημονικής Ομάδας μελέτης λευκού πελαργού, ο περιβαλλοντολόγος  κ. Μαμάσης, ο ορνιθοπαρατηρητής Μεσολογγίου κ. Νούλας, οι εθελοντές – ΙBA Caretaker της ορνιθολογικής κ. Πατερέκας, Ματζουράτου, Κουτσαύτης, τα στελέχη του Φορέα Διαχείρισης Μεσολογγίου με τη συμβολή του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου και των υπαλλήλων της ΔΕΔΔΗΕ. 

Ευχόμαστε να είναι καλότυχα, καλοτάξιδα για το μεγάλο και δύσκολο μεταναστευτικό τους ταξίδι προς τις χώρες της Αφρικής και ευελπιστούμε σύντομα στην επανεύρεσή τους.

Κείμενο-φωτογραφίες: Διονύσης Μαμάσης 

Περιβαλλοντολόγος, M.Sc. Αειφορικής Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών,

Ορνιθολογική έρευνα πεδίου  Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

 

Βραδυφλεγείς περιβαλλοντικές βόμβες

• 
• 

Λεπτομέρειες

Εμφανίσεις: 14124

Στο σημαντικό, όσο και επιμελώς αγνοούμενο θέμα των «περιβαλλοντικών βομβών των απορριμμάτων» εστίασε την παρέμβασή της με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος η περιφερειακή παράταξη Οικολογική Δυτική Ελλάδα.

 

Η παράταξη έθεσε τρία χρονίζοντα προβλήματα που, επιτέλους, πρέπει να πάψουμε να τα στέλνουμε στις καλένδες και να τα αντιμετωπίσουμε άμεσα και σύμφωνα με την βασική αρχή της επιτόπιας επίλυσης των περιβαλλοντικών προβλημάτων.

 

Πρόβλημα πρώτο και άμεσο η διαχείριση των αστικών απορριμμάτων. 

 

Η πριν από λίγες μέρες έναρξη λειτουργίας της Μονάδας Μηχανικής Διαλογής στην Τριανταφυλλιά Ηλείας είναι θετική, ως το μη χείρον, εκεί που φτάσαμε, αλλά αυταπάτες δεν πρέπει να καλλιεργηθούν. Διαδημοτική συνεννόηση, επείγουσα προώθηση λύσεων, που να συνδυάζουν τολμηρούς στόχους, αλλά και ρεαλιστική σχεδίαση, έμφαση στην αποτελεσματική και μόνιμη ευαισθητοποίηση του κοινού για ανάληψη της καθημερινής του ευθύνης να διαχωρίζει τα απορρίμματά του, είναι μερικές από τις από τις αναγκαίες προτεραιότητες. Και βέβαια αποφάσεις για χώρους διαχείρισης με δικαιοσύνη και επιστημονική τεκμηρίωση.

 

Πρόβλημα δεύτερο και κρυμμένο, χρόνια τώρα, κάτω απ’ το χαλί, η παρατημένη και λεηλατούμενη ΑΜΙΑΝΤΙΤ. 

 

Ο χώρος της, αυτού του πρώην εργοστασίου προϊόντων αμιάντου, 135 στρεμμάτων, στο Δρέπανο Αχαΐας, αποτελεί λόγω της εκτεταμένης παρουσίας εκεί μεγάλων ποσοτήτων (χιλιάδων τόνων) αποβλήτων που περιέχουν ίνες αμιάντου, είναι χρόνια πηγή μόλυνσης με ίνες αμιάντου, που μπορούν να διασπείρονται μέσω του ανέμου. Με πρόσφατη πρότασή μας προς τον Περιφερειάρχη κ. Κατσιφάρα ζητούμε να παύσει η πολυετής αδράνεια και επανάπαυση σε ανεδαφικές πολιτικές του παρελθόντος, για αποστολή χιλιάδων τόνων μολυσμένου υλικού στο εξωτερικό, και  εναρμονιζόμενοι και με ρητές προβλέψεις του νέου εθνικού σχεδιασμού για τα επικίνδυνα απόβλητα, να προχωρήσουμε σε ασφαλείς  επιτόπιες λύσεις, προωθώντας έναν Χώρο Υγειονομικής ταφής επικινδύνων αποβλήτων αμιάντου σε τμήμα του γηπέδου της ΑΜΙΑΝΤΙΤ. 

Θα θέσουμε έτσι, τέλος στη σιωπηλή ντεφάκτο ανοχή της διασποράς ινών, που επιτείνεται από τη λεηλασία του χώρου, και θα αποκτήσουμε μια απαραίτητη υποδομή. Ως παράταξη θα στηρίξουμε ενεργητικά και δημόσια μια τέτοια επιλογή.

 

Ανάλογη αντιμετώπιση συνδυασμού τόλμης και ρεαλισμού απαιτείται και για το τρίτο χρονίζον πρόβλημα, καλύτερα την τρίτη βραδυφλεγή μόνιμη απειλή: τα στοιβαγμένα σε πέντε επίπεδα δέματα σύμμεικτων απορριμμάτων του Πύργου, στο Ποτόκι, προϊόν ετών «προσωρινής» απόθεσης. Επείγουσα ανάγκη η μελέτη και ρεαλιστικές κινήσεις, για να σταματήσουμε τη μόλυνση από τα στραγγίσματα και να προλάβουμε το κάθε άλλο παρά αμελητέο ενδεχόμενο ανεξέλεγκτων εξελίξεων σε περίπτωση π.χ. που οι στοίβες αυτές αναφλεγούν.

 

Ανάληψη ευθύνης, επιτόπιες λύσεις και τόλμη τώρα, όχι αποστολή των λύσεων των προβλημάτων στις καλένδες ή «αλλού» είναι η μόνη επιλογή που σέβεται το περιβάλλον και η δημόσια υγεία, δήλωσε ο Γιώργος Κανέλλης, επικεφαλής της παράταξης.

«ΤΑ ΕΥΕΛΙΚΤΑ ΚΑΠΑΚΙΑ»

• 
• 

Λεπτομέρειες

Εμφανίσεις: 14374

12 τόνους πλαστικά καπάκια συγκέντρωσαν οι μαθητές της Αχαΐας!

 

 

Με πρωτοφανή επιτυχία ολοκληρώθηκε, την Τετάρτη 11 Μαΐου 2016, η δράση «Τα ευέλικτα καπάκια», που σχεδίασαν και συντόνισαν οι Υπεύθυνες Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αχαΐας σε άμεση συνεργασία με τους «Gefyristas» (ομάδα εθελοντισμού ενεργών πολιτών) και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ατόμων με αναπηρία (Π.ΟΜ.ΑΜΕΑ) Δυτικής Ελλάδας και Ιονίων Νήσων.

 

11.900 κιλά πλαστικά καπάκια συγκέντρωσαν μετά από οργανωμένη στόχευση και μαζική προσπάθεια 17.081 μαθητές/τριες, από 164 σχολεία της Αχαΐας (54 Νηπιαγωγεία, 69 Δημοτικά, 24 Γυμνάσια, 10 Λύκεια, 6 ΕΠΑΛ, το ΕΕΕΕΚ Αχαΐας και το ΣΔΕ Αχαΐας). Με την αμέριστη στήριξη των εκπαιδευτικών και των γονέων κατά τη διάρκεια των 7 τελευταίων μηνών, κατορθώθηκε να συγκεντρωθούν τόσα πολλά κιλά πλαστικών πωμάτων, που αντιστοιχούν στην αγορά 12 αναπηρικών αμαξιδίων.

 

Συγχαίρουμε όλα τα σχολεία που συμμετείχαν και κατάφεραν να μετατρέψουν 10 τόνους άχρηστου πλαστικού σε χρηστικά αντικείμενα!

Η τελική εκδήλωση, στην οποία θα βραβευτούν τα συμμετέχοντα σχολεία, είναι την Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016. Στις ιστοσελίδες των Τμημάτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (http://dipe.ach.sch.gr/ecoea και http://dide.ach.sch.gr/enviredu) θα βρίσκονται αναρτημένοι οι συγκεντρωτικοί πίνακες με όλα τα συμμετέχοντα σχολεία, καθώς και φωτογραφικό υλικό από την παράδοση των πλαστικών πωμάτων.

 

Τα καπάκια φορτώθηκαν και ξεκίνησαν το ταξίδι τους, για να μεταμορφωθούν σε αναπηρικά αμαξίδια, ώστε μέσα από την κοινωνική κινητοποίηση, τη δυναμική συμμετοχή, την εξέλιξη της τεχνολογίας και την ανταποδοτικότητα της οικονομίας να υποστηρίξουν τους συνανθρώπους μας.

 

Ευχαριστούμε όλους όσους μέχρι τώρα συμμετείχαν, και ιδιαίτερα την «ΓΕΦΥΡΑ A.E», για την ολόπλευρη  υποστήριξη.

 

Η δράση θα έχει διαρκή χαρακτήρα, συνεχίζεται από χτες για την επόμενη χρονιά και δένει όλο και περισσότερα σχολεία στην κοινή προσπάθεια για ένα καθαρότερο περιβάλλον με κοινωνική ευαισθησία.

 

Οι Υπεύθυνες Περιβαλλοντικής Εκπ/σης

 

Σακοβέλη Πηνελόπη & Παπαϊωάννου Ιωάννα

Α΄/θμιας Εκπ/σης Αχαΐας & Β΄/θμιας Εκπ/σης Αχαΐας

Αποχαιρετισμός στο Βλάσση Βελλόπουλο

• 
• 

Λεπτομέρειες

Εμφανίσεις: 9722

Με συγκίνηση πληροφορηθήκαμε την αποδημία του πρωτοπόρου αγωνιστή του περιβάλλοντος συμπολίτη Βλάσση Βελλόπουλου.

Η Οικολογική Κίνηση Πάτρας χαιρετίζει την προσφορά και την αγωνιστικότητα του εκλιπόντος, η οποία μάλιστα έλαβε χώρα σε εποχές πριν την ευρεία διάδοση των περιβαλλοντικών ιδεών και δράσεων σε όλη την Ελλάδα.

Μεγάλης σημασίας θέματα, όπως η προστασία του Πατραϊκού από αστικά λύματα και η βιομηχανική ρύπανση, η υποστήριξη της ανακύκλωσης, ο αγώνας για την απόκτηση από την Πάτρα υποδομών για αρκετό και ασφαλές πόσιμο νερό φέρουν τη σφραγίδα του Βλάσση Βελλόπουλου ως μέλους και προέδρου στη συνέχεια της Εταιρίας Προστασίας Τοπίου και Περιβάλλοντος.

Οι αγώνες του για την ποιότητα των υδάτων του Πατραϊκού, μέσα και από τη δικαστική οδό, έλαβαν πανελλήνια αναγνώριση και υποστήριξη και τιμήθηκε με την συμπερίληψή του στους «500» του ΟΗΕ για το Περιβάλλον.

Συνεχίζουμε τον αγώνα του για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία.